Τα ξωτικά του δάσους

Με τον χωροχρόνο της κίνησης ενός φύλλου ξεκινάει η αφήγηση, στο δάσος του Σέλοτ, όταν ένα από τα επτά ξωτικά ανοίγει το χορό! Η αφήγηση ξετυλίγεται στον άμεσο χρόνο των σχέσεων μεταξύ των Σέλιτ κι των Σέλι που κατοικούν εκεί και επικοινωνούν άμεσα μεταξύ τους. Όλα είναι άμεσα, εκτός από τις στιγμές που ανοίγουν οι Πύλες της Εμμεσότητας και κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι θα συναντήσει από την άλλη πλευρά! Κάποτε έναν ταξιδευτή νομά, με το όνομα Βάαντορ να οδηγεί τα ξωτικά σε καπηλειά και συζητήσεις εμμεσότητας Κι άλλοτε, σε κάστρα με κινούμενους τοίχους που μεταφέρουν εικόνες μέλλοντος ή ενός άλλου χωρόχρονου ενός παράλληλου σύμπαντος! 

Στο Σέλοτ, ένα πλήθος χαρακτήρων και πλασμάτων, μεταξύ των οποίων η χαράδρα του Σέμιν που αλλάζει ανάλογα τον προορισμό των ξωτικών, τα φυτά κάρους που κουτσομπολεύουν τα δρώμενα. Ο φτερωτός πολύχρωμος Ντορμιλ και ο φτερωτός μονόχρωμος Γκορμιλ να βρίσκονται διαρκώς στα πρόθυρα ασένιας, και ο Τρόπος με την Τροπή να αγωνίζονται για την εξέλιξη του φτερωτού είδους. Η Αρογάρσια, η κοιλάδα με τα μεθυστικά γούρις,  το μονοπάτι των στροφών του Nος πριν τη σπηλιά του Χάου πίσω από τους καταρράκτες του Γκέλορ είναι κάποιοι από τους τόπους συνάντησης του χρόνου των Σελιτ. Μα όταν ηχούν τα κλινορ, οι Σελι μαζεύονται είτε για μια γιορτή, είτε για ένα νέο έδεσμα, ή παιχνίδι, είτε για να συνοδεύσουν τον κύριο Γιαν στο τελευταίο του ταξίδι ή να καλωσορίσουν τον κύριο Χαμ στην ενήλικη ζωή, είτε για να αποφασίσουν συλλογικά πως θα αντιμετωπίσουν την επόμενη στιγμή...

Κάπου αλλού ο Αθωρ, με τη βοήθεια του δαχτυλιδιού της εξίσωσης, ετοιμάζει τον στρατό του για την τελική επίθεση στο δάσος. Οι στρατηγοί του, μαζί με τους περιττούς και τους άρτιους την σάλπιγγα της ζωής η οποία έδινε στους Δωρ την ψευδαίσθηση χρόνου, τη σφαίρα και τον νάνο που κατοικεί στον Κάτω Κόσμο μαζί με το διγάρ έχουν μόνο ένα σκοπό: να κλέψουν τον χρόνο του Σέλοτ, να κλέψουν την γνώση του, να κλέψουν, δηλαδή, το ΣΕΝ του. 

Η πρώτη απόπειρα γίνεται μέσα από τον ποταμό Σαμον, την πύλη εισόδου της γνώσης των ήχων του Σελοτ. Η Μεβιλ είναι η ηχογνωστρια του δάσους και συχνά επισκέπτεται τον Σαμον για να συνθέσει την ύλη των νέων ήχων, να την μεταφέρει στην Ιονένζα - την λευκη της άρπα, και από εκεί στον Σιντέλιους τον αερόνερο όπου κατοικούν όλες οι μουσικές συνθέσεις, όλοι οι ήχοι και οι τρόποι της επικοινωνίας των Σελιτ... 

Η Μεβιλ μαζί με τους διασκάλους του Σελοτ, μαζί με τα ξωτικά και τους Σελι πρέπει να βρει το τρόπο να αποτρέψει τους άηχους να αλλάξουν το σεν του δάσους. Να αλλαξουν τη γνωση του, δηλαδη. 

Να αποτρέψουν την πρωτη αποπειρα άλωσης του σεν απο τον Αθωρ..

Κάθε απόπειρα του Αθωρ, βρίσκει απέναντι τη βούληση της πληρότητας να αποκτούν οι Σελι, κομμάτι - κομμάτι την γνώση της επιλογής τους..    Πριν την τελική επίθεση, η εμμεσοτητα κορυφώνει την κοσμική συγκρουση με απρόσμενο τρόπο... Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την έκβαση αυτής της συγκρουσης...

Κυκλοφόρησε!

Σύντομα στα βιβλιοπωλεία

Ο Άθωρ νόμιζε ότι το δαχτυλίδι της εξίσωσης ήταν η ανώτερη δύναμη. «Η δική μου οργή, ο δικός σου φόβος, η αμφιβολία όλων.»

Η Ρον όμως, γνώριζε ότι δεν ήταν έτσι…

Το Σέλοτ, το δάσος της αρμονίας υπήρχε μέσα από το σεν. Το σεν ήταν η γνώση και ο τρόπος της πληρότητας. Τα πάντα είχαν σεν, όλα ήταν στο σεν, γιατί είχαν τη βούληση της πληρότητας να υπάρξει. Το θεμέλιο του δάσους ήταν η αρμονία. Εκεί συνέκλιναν όλα.

Όταν ο "κόσμος" χρήσης θέλει να αλώσει τον κόσμο της εξέλιξης, θα χρησιμοποιήσει τη γοητευτική έλξη του κακού. Κάνοντας χρήση της αντιθετικής αντίληψης των πραγμάτων διαθλά τη στιγμή σε ψευδαίσθηση, την εξέλιξη σε αυθαιρεσία και την ύπαρξη σε ιδέαση.

Μόνο η επιλογή μπορεί να σταθεί ανάμεσα στο καλό και το κακό. Αλλά η επιλογή θέλει τη γνώση της. Τη γνώση της αρχής…